موزه ژرژ پمپیدو پاریس را بیشتر بشناسید The Centre Pompidou - سفر ترکیه

تاریخچه تأسیس موزه ژرژ پمپیدو

در سال 1969، ژرژ پمپیدو، در اولین سال دوره ریاست جمهوری خود، مسیری را برای نوسازی فنی کشور تعیین کرد و تصمیم گرفت یک مرکز فرهنگی در فضایی خالی در محله بوبورگ ایجاد کند. بلافاصله مسابقه ای برای برترین پروژه معماری ساختمان اعلام شد که 681 شرکت نماینده از 50 کشور در آن شرکت کردند.

هیئت داوران بین المللی پروژه ای را انتخاب کردند که به وسیله سه معمار جوان: رنزو پیانو، جیانفرانکو فرانچینی و ریچارد راجرز طراحی شده بود. این پروژه پیشنهاد ساخت یک ساختمان ترنسپرنت به شکل موازی با پله های برقی داده بود که در آن بخشی از سازه ها و بعضی عناصر را به بیرون آورده و درنتیجه فضای نمایشگاه را توسعه می داد. در طی مراحل طراحی، تعیین شد که لوله ها، کابل ها و سیم های خارجی بسته به عملکردشان در نمای بیرونی ساختمان از درون لوله هایی به رنگ های مختلف قرمز، زرد، سبز، آبی و سفید عبور می نمایند. در نمای بیرونی مجموعه از سه سبک معماری استفاده شده است: بروتالیسم، اکسپرسیونیسم ساختاری و معماری پست مدرن.

مراسم افتتاحیه رسمی در 31 ژانویه 1977 برگزار گردید. بااین حال، انتخاب این معماری جسورانه نقدها منفی زیادی را به همراه داشت، زیرا ساختمان مرکز پمپیدو از سبک معماری این محله دور بود و ابعاد آن برای آن منطقه بسیار بزرگ بود. مرکز پاریس: طول آن 166 متر، عرض - 60 متر و ارتفاع - 42 متر است.

باوجود ارزیابی های متفاوت از این مرکز، مرکز ژرژ پمپیدو به یکی از اصلی ترین مراکز بازدید پاریس تبدیل شده است و پس از لوور و برج ایفل، سومین جاذبه گردشگری پاریس است که بیشترین بازدید را دارد.

ساختمان آوانگارد، ساخت وساز و جنجال

این ساختمان یک معماری قرن بیستم است که با پله های برقی خارجی ولوله های رنگی بزرگ آن قابل تشخیص است. ساخت این ساختمان-موزه بر اساس یک مفهوم تازه است که شامل رد سازه باربر در خارج از ساختمان به منظور آزاد نگه داشتن فضای داخلی ساختمان کاملاً آزاد و قابل تنظیم بر اساس سطح است.

در 15 ژوئیه 1971، هیئت داوران مسابقه بین المللی معماری به ریاست ژان پرووه، تصمیم گرفت از میان 681 پروژه ارائه شده، پروژه معماران رنزو پیانو ، ریچارد راجرز و جیانفرانکو فرانچینی را انتخاب کند. در 2 فوریه 1977 به روی عموم باز شد.

معماری مرکز پمپیدو البته بسیار بحث برانگیز است: لوله ها، راه پله های برقی، راهروهای فلزی، هر چیزی که در معماری سنتی از دید عموم پنهان می کردند، ظاهراً در اینجا برای دیدن همه نشان داده شده است. این مرکز بانام مستعار بانوی لوله کشی ما یا پمپیدولیوم شناخته شده است. آن را به عنوان یک آلمان هنری، کارخانه گاز، پالایشگاه نفت، چاپ فرهنگی یا زگیل آوانگارد مورد تمسخر قرار می دهند. به عنوان یک تسهیلات گران قیمت که در سال افتتاح آن صدوبیست میلیون فرانک، یعنی یک هفتم بودجه فرهنگ فرانسه را جذب می نماید، انگ می خورد. اما این مرکز و معماری بحث برانگیز آن نیز یک موفقیت عمومی بزرگ بود.

کاربری موزه ژرژ پمپیدو

موزه پمپیدو که مرکز ملی هنر و فرهنگ ژرژ پمپیدو (CNAC) نیز نامیده می گردد، به نمایش هنر مدرن و معاصر اختصاص دارد که در آن هنرهای پلاستیکی در کنار فعالیت های فرهنگی مثل کتاب خوانی، طراحی، موسیقی، هنرهای نمایشی، فعالیت برای مخاطبان جوان و کاربری هایی مثل سینما یافت می گردد.

این مرکز که موزه ملی هنر مدرن است یک مرجع دنیای برای مجموعه های هنری قرن بیستم و بیست و یکم است. آثار هنرمندان بزرگ به صورت تفکیک زمانی در دو حوزه نمایش داده می شوند: دوره مدرن (از 1905 تا 1960) نمایش آثار هنرمندانی مثل ماتیس ، پیکاسو ، دوبوفه و… و دوره معاصر(از 1960 تا امروز) برای نمایش آثار هنرمندانی مثل اندی وارهول، نیکی دو سنت فاله، آنیش کاپور و… علاوه بر این مجموعه های دائمی، نمایشگاه هایی باشهرت بین المللی در تمام طول سال در طبقه آخر برگزار می گردد. جایی که چشم انداز پانوراما خیره نماینده ای از مرکز پاریس به نمایش می گذارد. می توان تمام روزها را به بازدید از نمایشگاه های دائمی و نمایشگاه های موقت متعدد، صرف غذا در رستوران ژرژ، یادگیری در کتابخانه اطلاعات عمومی و قدم زدن در فروشگاه سپری کرد. در پای ساختمان اصلی، در میدان بیرونی (میدان روبروی ورودی اصلی)، استودیو برانکوزی مجموعه ای بی نظیر از آثار این هنرمند بزرگ در تاریخ مجسمه سازی مدرن را ارائه می نماید.

آنچه در مرکز ژرژ پمپیدو در پاریس باید ببینید

مرکز ملی هنر و فرهنگ پمپیدو نه تنها برای نمایشگاه هایش محبوب است بلکه سینما، سالن کنسرت، تئاتر، کتابخانه، و بعلاوه موزه هنرهای مدرن، مرکز طراحی صنعتی و موسسه مطالعات و هماهنگی آکوستیک و موسیقی در آن وجود دارد.

در محوطه بزرگ روبروی مجموعه، فعالیت ها شبانه روزی است. هنرمندان خیابانی، میمک ها، نوازندگان، هنرمندان و رهگذران ساده در اینجا جمع می شوند تا یک اجرای جالب ارائه دهند و دیدن نمایند. دیدنگران این فعالیت ها معمولاً کف زمین می نشینند.

موزه هنرهای مدرن

موزه ملی هنر مدرن شامل مجموعه ای از 60000 نمایشگاه در مضامین جنبش های هنری مانند نقاشی، طراحی، معماری، عکاسی، تدوین و ویدئو و مدیا است. نمایشگاه های دائمی و موقت در اینجا ارائه می گردد.

علاوه بر آن، این موزه شامل آثار هنرمندان معاصر، نقاشی هایی از نقاشان مشهور قرن بیستم مانند کاندینسکی، مودیلیانی، ماتیس و پیکاسو است.

کتابخانه اطلاعات عمومی

این کتابخانه سه طبقه از مرکز پمپیدو را اشغال نموده و مجموعه وسیعی از ادبیات هنری، آموزشی و فنی را در خود جای داده است. علاوه بر مطالب چاپی، فایل های صوتی و تصویری را می توانید در اینجا بیابید. ورود به کتابخانه رایگان است.

نمایشگاه ها

نمای خارجی مرکز پمپیدو به طور هماهنگ با تأسیسات در معرض دید ترکیب شده است. ترکیبات مختلف ساخته شده از شیشه، چوب، پلاستیک، پارچه و مواد دیگر را می توان در نمایشگاه ها یافت. در اینجا می توانید لباس های پراکنده یا بنرهای غول پیکر چندرنگی که اعضای بدن انسان را به تصویر می کشند، برخورد کنید. نمایشگاه ها اغلب تغییر می نمایند و موقت هستند و هرگز نمی دانید که موزه قرار است دفعه بعد چه مجموعه شگفت انگیزی را به شما نشان دهد.

بوتیک های طراح

بوتیک های طراح مانند کتاب فروشی های هنری پرینتمپس و فلاماریون در قلمرو موزه قرار دارند که می توانید کالاهای هنری، سوغاتی های مختلف، کتاب های مربوط به هنر معاصر و بسیاری موارد دیگر را بخرید.

کارگاه های هنری برای بچه ها

کلاس های مختلفی در مرکز ژرژ پمپیدو برگزار می گردد، در اینجا صنعتگران باتجربه به بچه ها نقاشی و قالب سازی را آموزش می دهند.

فواره استراوینسکی

بین مرکز پمپیدو و کلیسای سنت مری، می توانید مکان ایگور استراوینسکی را پیدا کنید. به منظور زیباسازی میدان، در سال 1983 یک معمار سوئیسی، ژان تینگولی، حوضی را ایجاد و توسعه داد که بر روی سطح آن 16 مجسمه متحرک قرار داد. فیگورهای زنده با موسیقی استراوینسکی روی آب حرکت می نمایند. این دست سازه غیرعادی که نام فواره استراوینسکی را یدک می کشد و پاریسی ها و گردشگران آن را دوست دارند، به بخشی از مرکز هنری ژوژ پمپیدو تبدیل شده است.

پروژه، گذشته و آینده موزه ژرژ پمپیدو

در سرانجام سال 1997، پس از جشن بیستمین سالگرد تأسیس، این مرکز درهای خود را به روی بازدیدنمایندگانش به منظور بازسازی کامل بست. این پروژه بیست وهفت ماه به طول انجامید و هزینه ای نزدیک به 576 میلیون فرانک (88 میلیون یورو) به مبلغ 482 میلیون به وسیله دولت داشت. به رهبری رنزو پیانو، مساحت کل را 8000 مترمربع افزایش داد و سطوح و حجم ها را دوباره پیکربندی کرد. به محض بازگشایی در 1 ژانویه 2000، با 80000 بازدیدنماینده در آخر هفته اول موفقیت بزرگی بود. بازدیدنمایندگان خدمات تازه، سازمان دهی تازه اتاق ها و اتاق های بزرگ تر را مشاهده کردند. بیست ویک سال پس از اولین بازسازی، بازسازی دوم که منجر به تعطیلی کامل تأسیسات می گردد برای یک دوره سه ساله بین سال های 2023 و 2027 برنامه ریزی شده است.

مرکز پمپیدو: یک موزه چند رشته ای

مرکز پمپیدو چند رشته ای است. دارای 120000 اثر در زمینه های زیر می باشد

• معماری
• هنرهای گرافیک
• کتابخانه
• سینما
• نقشه های طراحی
• مبلمان
• مالتی مدیا
• موسیقی
• رنگ آمیزی
• عکاسی
• مجسمه سازی
• هنرهای نمایشی
• شهرسازی

موزه پمپیدو که به قرن 20 و 21 اختصاص دارد

این بزرگ ترین نمایشگاه هنر مدرن و معاصر در اروپا است که به هنرهای مختلف با سبک هایی که در زیر به آن اشاره می گردد اختصاص دارد:

• فوویسم
• کوبیسم
• مدرنیسم
• اکسپرسیونیسم
• آینده پژوهی
• دادائیسم
• سورئالیسم
• انتزاع
• جنبش
• معاصر

این شاهکارها به امانت از سرتاسر دنیا برای به نمایش گذاشته شدن به پاریس برده شده اند که عموم مردم را به سفری برای بازدید از آثار بعضی از برجسته ترین هنرمندان قرن 20 و 21 دعوت می نماید.